Najgorsze plakaty 2013

Plakat filmowy nie umiera. Przynajmniej nie dopóty, dopóki key arty ambitniejszych, niezależnych produkcji niezmiennie gwarantują stały, wysoki poziom, a fanowskie grafiki zapewniają tej dziedzinie sztuki dopływ oryginalnych pomysłów, których po Hollywood spodziewać się już raczej nie należy.

Mam wrażenie, że w tym roku wielkie wytwórnie wyjątkowo wyraźnie dały do zrozumienia, że plakat filmowy przestał mieć dla nich znaczenie; pozostanie niezbędnym, owszem, ale zarazem nieistotnym elementem promocji filmu. Zwiastuny, konwenty, marketing wirusowy i kreowanie hype'u w ogóle to coś, na czym filmowi giganci skupiają największą uwagę, ale wykluczając z udziału w zabawie postery; to tylko krok na drodze do wylądowania wśród reszty kiepskich okładek DVD/Blu-ray.

Mimo że mijający rok dość mocno uwydatnił to zjawisko, to nie jest ono wcale niczym nagłym ani tym bardziej zaskakującym. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że agonia hollywoodzkiego plakatu rozpoczęła się w 2008 roku wraz z premierą The Dark Knight. Film Christophera Nolana miał fenomenalną, przemyślaną kampanię, której trailery, akcje viralowe i wreszcie plakaty bardzo wysoko zawiesiły poprzeczkę innym blockbusterom. Minęło ponad 5 lat i jakoś nie jestem w stanie wskazać wysokobudżetowego filmu, którego plakat dorównywałby któremuś z najlepszych, jakimi może poszczycić się Mroczny Rycerz. Zbieg okoliczności? Być może, ale na kolejne lata, a szczególnie wypchane do granic możliwości lato 2015, przewiduję wzmożony zalew wszystkiego, co w hollywoodzkim plakacie najgorsze.

Jak co roku zbiór najgorszych posterów to galeria hańby, w której znajdują się chyba wszystkie możliwe plakatowe przestępstwa, techniczne, estetyczne i merytoryczne, do wyboru do koloru. Jeśli jakiś trend był w 2013 roku najbardziej zauważalny i irytujący, to wynikające z olewczego podejścia chałturnicze paskudztwa, które łatwo można było pomylić z kiepskimi fan artam.

Zapraszam do zestawienia.

Ławka rezerwowych:

Wyróżnienia:

White T
Star Trek: Into Darkness
Runner, Runner

Percy Jackson: Sea of Monsters
Paranoia
Ostra randka (dystr. Film Point Group)

Olympus Has Fallen
The Night Visitor
Mortal Instruments: City of Bones

The Monuments Men
A Madea Christmas
Jack the Giant Slayer

Iron Man 3
The Internship
Insidious: Chapter 2

InAPPropriate Comedy
Hours
The Host

The Heat
The Hangover Part III
Grudge Match

Grown Ups 2
The Great Gatsby
Girl Most Likely

Gangster Squad
Furious 6
Europa Report

The East
Don Jon
Dean Slater: Resident Advisor

Dark Skies
The Croods
The Counselor

Być jak Kazimierz Deyna (dystr. Next Film)
Bullet to the Head
Blue Jasmine

Black Nativity
As Cool as I Am
After Earth

10 najgorszych plakatów 2013:

10.
World War Z

Brad Pitt w produkcji studia Asylum? Wow, jak udało im się przekonać gwiazdę takiego formatu? Zaraz...

9.
A Good Day to Die Hard

Za durną, nieśmieszną grę słów na jednym z najsłynniejszych onelinerów w historii kina. Za jakże subtelną typografię i jeszcze subtelniejszy efekt jej wkomponowania w zdjęcie, czytaj: za brzydotę. Za dobitny dowód na to, że koncepcja pt. "Tekst na twarzy" już się wyczerpała.

8.
The Last Exorcism Part II

Z jednej strony to, że plakaty tych wszystkich produkcji o demonach, opętaniach i egzorcyzmach stały się w równym stopniu niezamierzenie śmieszne, co same filmy należałoby uznać za coś pozytywnego, bo spójnie, w zgodzie z filmem i w ogóle, ale z drugiej patrzę na to i... serio?!

7.
Rush

Zignorowałbym ten plakat i pewnie nawet zapomniałbym o nim chwilę po tym jak go zobaczyłem gdyby nie jedna, drobna kwestia. Upewnię się jeszcze tylko, czy rzeczywiście mam rację i... faktycznie, nie myliłem się. Rush NIE JEST thrillerem o siejącym strach na przedmieściach duecie w składzie Chris Hemsworth jako Przystojny Dusiciel O Martwych Oczach oraz przekonujący jak nigdy Daniel Brühl w roli Predatora Seksualnego. (Uważaj Na Niego!)

6.
Peeples

To nawet zabawne, bo widząc to po raz pierwszy zrobiłem dokładnie taką samą minę. Prawdę mówiąc reaguję tak za każdym razem, bo nie jest to coś, do czego można tak po prostu przywyknąć.

5.
Delivery Man

Prawa fizyki. Oświetlenie. Logika. Estetyka. Opanowanie photoshopa w stopniu mile widzianym przy komercyjnych projektach. Kto by się przejmował takimi pierdołami? Pff, to tylko plakat filmowy.

4.
Wałęsa. Człowiek z nadziei (dystr. ITI Cinema)

Z okresu gdy twórcy nie wiedzieli jeszcze, czy Wałęsa był człowiekiem z łona matki, z tektury czy może - jak się ostatecznie okazało - z nadziei pochodzi ten osobliwy, postmodernistyczny meta eksperyment reklamujący nie film, ale ukazujący aktora chwalącego się podobieństwem do postaci, w którą się wciela. Zahaczające o cosplayowo-fejsbukowe klimaty kuriozum.

3.
Movie 43

Za nazwiska niedopasowane do zdjęć i za zdjęcia niedopasowane do nazwisk. Za wyretuszowaną osobę udającą Kate Winslet zafascynowaną tyłem głowy jeszcze bardziej wyretuszowanej osoby udającej Hugh Jackmana. Za każdy piksel składający się na ten ostentacyjny paździerz. Bonus z tytułu pochodzenia: za bycie plakatem do TEGO filmu.

2.
A Haunted House

Plakatowa parodia (tudzież "parodia") bardziej obrzydliwa i odstręczająca od oryginalnego, całkiem niezłego plakatu to dość interesujące, by nie powiedzieć nowatorskie podejście do rozśmieszania widza. Tylko czy ktoś się śmieje? Cisza...

1.
Man of Steel

Za lens flarę. Za motion blur. Za bycie najbardziej beznadziejnym przykładem tego, jak w tym roku Hollywood podchodziło do kampanii plakatowych swoich największych produkcji. Za sprowadzenie mojego ulubionego tegorocznego filmu, z jego znakomitymi zdjęciami i stroną wizualną w ogóle oraz ogromnym plakatowym potencjałem do postaci paskudnej, czerwonej plamy mającej światu do przekazania tylko jedno: Superman potrafi latać. Też mi, kurva, odkrycie.